Surat al-Fath

عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ أَبِيهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال :
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كَانَ يَسِيرُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ وَعُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ يَسِيرُ مَعَهُ لَيْلًا فَسَأَلَهُ عُمَرُ عَنْ شَيْءٍ فَلَمْ يُجِبْهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم. ثُمَّ سَأَلَهُ فَلَمْ يُجِبْهُ، ثُمَّ سَأَلَهُ فَلَمْ يُجِبْهُ. فَقَالَ عُمَرُ: ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ نَزَرْتَ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم (ثَلَاثَ مَرَّاتٍ) كُلَّ ذَلِكَ لَا يُجِيبُكَ. قَالَ عُمَرُ: فَحَرَّكْتُ بَعِيرِي حَتَّى كُنْتُ أَمَامَ النَّاسِ وَخَشِيتُ أَنْ يَنْزِلَ فِيَّ قُرْآنٌ، فَمَا نَشِبْتُ أَنْ سَمِعْتُ صَارِخًا يَصْرُخُ بِي. قَالَ: فَقُلْتُ: لَقَدْ خَشِيتُ أَنْ يَكُونَ نَزَلَ فِيَّ قُرْآنٌ. قَالَ: فَجِئْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ. فَقَالَ: لَقَدْ أُنْزِلَتْ عَلَيَّ اللَّيْلَةَ سُورَةٌ لَهِيَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ. ثُمَّ قَرَأَ: #إِنَّا فَتَحْنَا لَكَفَتْحًا مُبِينًا #.
رواه البخاري ومالك وأحمد والترمذي
Suatu ketika dalam sebuah perjalanan Rasulullah dimana Umar b. Khattab ikut bersamanya, baginda ditanyai sesuatu oleh Umar, namun tidak juga dijawab. Kemudian Umar menanyakannya lagi namun belum juga dijawab, kemudian Umar menanyakannya lagi namun tidak juga dijawab. Umarpun berkata (kepada dirinya sendiri): Semoga ibumu kehilanganmu, … (sampai hal ini berulang 3 x) Umar berkata: Kemudian aku meggerakkan kudaku sampai akhirnya aku sampai kedepan orang banyak. Aku takut akan turun ayat al-Qur’an yang menegurku. Tidak lama kemudian aku mendengar orang memanggilku. Aku berkata: Aku takut al-Qur’an akan turun menegurku. Kemudian aku menghampiri Rasulullah saw, kemudian memberi salam kepadanya. Rasulullah saw bersabda: Semalam telah turun kepadaku surah, sungguh surah itu lebih aku senangi dari apa yang disinari matahari (dunia seisinya). Kemudian Rasulullah saw pun membaca: إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا .
  • Hadis sahih, diriwayatkan oleh al-Bukhari (hadis no. 5012), Malik (hadis no. 427), Ahmad (hadis no. 204) dan al-Tirmizi (hadis no. 3185).